nigdy-i-nigdzie

Zanim minister Belka skończy zdanie złotówka zdąży się zdeprecjonować, umocnić i przejść denominację.

Chwilowo nie chce mi się pisać nic osobistego. Zdaje się że niektórzy uważają iż piszę tu po to aby kogoś zabawiać. A po primo kurwa pierwsze ja nie piszę tylko opisuję i to jest moje pierdolone i popierdolone życie. I gówno mnie obchodzi czy kogoś to bawi, nudzi czy rozśmiesza. Nie kręci? No to kurwa bardzo przepraszam, następnym razem zamówie lepsze, ciekawsze i wypasione na maksa w technikolorze. Czego innym też życzę bo jak mówią jak ty komu tak on tobie.

W tym czasie minister Belka zdążył powiedzieć eeeeeeeeee

I chuj mu w dupę.

Pierwszy raz przytuliłem ją do siebie tańcząc w jakiejś dyskotece.

Dzień mojej magisterki. Gdy wyszedłem z obrony nagle zaroiło się wokół mnie od znajomych, gratulacji i uśmiechniętych twarzy. Pośród tego jej jakby speszona buzia i nagle miękkie usta na moim policzku.

- Gratuluję – szept, ciepły oddech.

Dużo później powiedziała bawiąc się moim uchem

- wiesz wszyscy cie tak wtedy ściskali i całowali to pomyślałam – o! to ciebie można tak po prostu pocałować…

Często szeptała mi prosto do ucha. Niewiarygodne łaskotki.

Tego samego wieczoru wylądowaliśmy na wspólnej imprezie. Znalazłem ją tańczącą gdzieś samotnie pomiędzy ludźmi.

- Hej, chcesz ze mną zatańczyć?

- mhmm…

bo we mnie jest seks

Pragnąłem. Tak blisko. Moje dłonie bezwstydne. Opuszki palców zagubione wśród włosów na jej karku

Sway with me

Like The lazy ocean hugs the shore

wkoło beat jakiś wściekły, ciała wygięte, źrenice wielkie jak zakrętki od tussipectu, podłoga podłączona do kontaktu

nie dla nas

z każdej szesnastki można zrobić ósemkę

ćwierćnutę, półnutę

drepczemy wkoło jak dwa misie

like a flower bending in the breeze

bend with me

ciał zapomnienie

- Hej stary zmywamy się

- narazienarazienarazie…. przez jej włosy rozsypane na mojej twarzy

looking for a fastlove

do i?

Szukam jej ust, muśnięcie warg

- nie, nie, to nie fair

patrzy jakby chciała przeprosić. Czy na pewno mnie?

a nasze ramiona obejmują się

a nasze biodra kołyszą się

sister cocaine

sway

Ciekawa sprawa z tym jej eksem.

Do dziś nie potrafię jasno zrozumieć uczuć jakie do niej żywił.

Okoliczności mojego poznania Anny w zestawieniu z tym co działo się pomiędzy nimi tworzą bardzo niesmaczną potrawkę, której konsumpcja wywoływała i do dziś wywołuje niestrawność u każdej ze stron.

Przyparty do muru bronić się mogę tylko w jeden sposób. Kochałem ją.

Ja ją ona mnie. Zupełnie bez trzymanki. I takie to było proste.

Że on może powiedzieć to samo? Zapewne mówił.

Life is brutal.

Przyjmując najbardziej cierpką dla mnie wersję okoliczności naszego poznania myślę iż fakt że zainteresowała się mną wiązał się tylko i wyłącznie z poszukiwaniem nowej karty w gierkach jakie uprawiała ze swoim facetem. Wkrótce po tym gdy nasze hormony zaczęły osiągać na własny widok temperaturę wrzenia, a kontakt wciąż ograniczał się do przypadkowych muśnięć dłoni Anna pokłóciła się z matką i wyprowadziła z domu. Zgadnijcie gdzie.

Ależ nie do mnie. Ja wciąż ciężko pracowałem nad zaproszeniem do siebie na kawę. Naturalnym zbawicielem świeżo upieczonej sierotki był oczywiście eks i od roli tej bynajmniej się nie uchylił.

Złoty był z niego chłopak.

Plecak pakował.

Kanapkę robił.

Autobusy pamiętał

I z kolacją czekał.

Powaga.

A kolacja stygła aż przykro. Moje ówczesne spotkania z A były oczywiście zawsze szczęśliwym zbiegiem okoliczności, ale trzeba przyznać, że temu szczęściu to pomagaliśmy aż furczało. Zupełnie przypadkowo przychodziliśmy na nie swoje zajęcia, wykłady na które nie uczęszczaliśmy, odnajdywaliśmy się zamiast książek w czytelniach i odprowadzaliśmy się nieskończenie nadkładając drogi.

A zima była sroga tego roku.

walking through the suburbs

we're not exactly lovers

Drogi coraz częściej kończyły się w tej czy innej dyskretnej knajpce gdzie rozmawiając o literaturze staraliśmy się nie zwracać uwagi nasze poszukujące się pomiędzy kubkami z grzanym winem dłonie.

- Czy mogę cię dotknąć? - zapytała, gdy w myślach trzymałem ją w ramionach.

Karmacoma.

Nic zdrożnego. Moglibyście jeść lasagne z ciocią obok nas i nikt by się nie zgorszył. Nawet całowaliśmy się mało. Po prostu siadaliśmy bardzo blisko siebie i dotykaliśmy się policzkami, a jej oddech łaskotał mnie w ucho. Poza czasem i do ostatniego klienta.

Ludzie, co ja się wtedy ogoliłem. Mach 100 normalnie.

A potem, o trzeciej w nocy odprowadzałem ją, prosto pod jego drzwi.

I trwało to długo.

- No…

- No co?

- Miałeś napisać, że byłeś skończonym gnojem.

- Fakt.

- Zatem?

- Ok., Byłem skończonym gnojem.

Przycięło mnie.

W piątek wieczorem niespodziewanie wiadomość od Anny.

Żółta koperta.

Nie dotykam jej przez kilka minut. Ze zdziwieniem przyglądam się własnej obojętności.

Wisceralnie wzrusza mnie jak ostatnia wiadomość w panoramie o utalentowanym skrzypku.

Nie oczekuję, nie spodziewam się, nie boję się.

Obojętność?

Za rękę prowadzi mnie.

Włączam bo mruga.

Czytam bo pisze.

I miałem to nawet wkleić tutaj. Ale to mój blog, moje podwórko.

I ja tu bluzgam.

Godzinę.

Dużo wulgaryzmów, generalnie bez dawnego polotu.

Żałosna prób wzbudzenia zazdrości przy użyciu argumentów randkowych.

Że z tęsknoty?

Nie znacie jej.

Masz we mnie wroga, pamiętaj o tym

Ćfoku

…

Tylko nie mów tego mi, nigdy nie mów tego że

Nie piszę nic.

Z delikatnie sadystycznym uśmieszkiem.

Skądinąd nie mając ochoty

Myśle o tym bo nie mam o czym.

Poniedziałek…

Nie mogę przestać…

-         Znowu, znowu

-         Jeśli pisze to o niej

-         A ja nie chce, to nie tak było, ZA SŁODKO, NIE TAK NIE TAK

-         Ale żadnych złych rzeczy nie potrafię pisać

-         Dlaczego

-         Bo przestało by to brzmieć jak miłość

-         I co z tego?

-         Nie umiem…

-         Spróbuj, terapia paradoksalna.

-         Srady dady

-         No choć jedną łyżeczkę rycynki, za różową świnkę… no proszę, może, hmm …inni faceci?

-         Nie.

-         Nie? No dobrze to może inni mężczyźni

-         NIE! Nie było żadnych innych!

-         Szło ku temu

-         Masz paranoje

-         widze że dałeś się przekonać, może ci przypomnieć?

-         Nie trzeba pamiętam

-         Od kogo zaczniemy?

-         Ode mnie.

-         To znaczy chcesz od środka

-         W ogóle nie chce

-         Spróbujmy od początku z czym kojarzy ci się Marcin.

-         Z frajerem.

-         Ostrożnie bo dostaniesz rykoszetem, a Grzesiek?

-         Z frajerem.

-         Naprawde?

-         Naprawde.

-         Przemek?

-         Frajer.

-         Tadeusz?

-         Ooo frajer do kwadratu.

-         Kuba?

-         Umoczyłby…

-         Dobrze że sobie zdajesz sprawe. A Konrad?

-         …

-         Nic nie powiesz?

-         Jestem zajęty.

-         Taka żyłka ci pulsuje na skroni, wiesz?

-         …

-         pamiętasz te maile?

-         Tak

-         Zostawmy, ktoś jeszcze?

-         Nie

-         No jak to nie a Bartek !!! Zapomnielibyśmy o Bartku.

-         Spróbujmy zapomnieć.

-         BARTEK BARTEK BARTEK, zapomniałeś?

-         Jebać Bartka

-         Być może, kto wie

-         Nie..

-         A, jeszcze Sebastian

-         Czemu…

-         Ale nie martw się, Sebastian tylko dlatego że był podobny do Ciebie

-         Nie dotknęli jej!

-         Wiesz to?

-         Wiem

-         Wiesz?

-         Wiem!!!

-         Niech będzie. Lepiej ci?

-         Mam wrażenie że kogoś przeoczyliśmy…

-         Może siebie?

-         Ja nie byłem…

-         Żartowałem, no to kogo przeoczyliśmy?

-         Zastanówmy się, mamy ocean czasu by o tym myśleć.

-         Może coś na A

-         Andrzej!!!! Kurcze zginąłbym bez ciebie, pójde już

-     Strzała Olo, do wyjścia za zielonymi strzałkami

-     Gdzie?...gdzie...? Jakie strzałki?

…